بررسی اثرات تغذیه مصنوعی بر توزیع زمانی و مکانی خشکسالی های هیدروژئولوژیک با استفاده از شاخص حالت پیزومتریک (مطالعه موردی: دشت گربایگان، استان فارس)

خشکسالی هیدروژئولوژیکی از جمله مخاطرات طبیعی است که به دلیل متأثر شدن سامانه آب زیرزمینی از خشکسالی بوجود می‌آید. در این خشکسالی ابتدا مقدار تغذیه تنزل یافته، سپس افت تراز سطح ایستابی و در نهایت کاهش و یا توقّف تخلیه ناشی از رودخانه‌ها و چشمه‌ها را به دنبال دارد. در این تحقیق اثرات تغذیه مصنوعی آب‌های زیرزمینی بر توزیع زمانی و مکانی خشکسالی‌های هیدروژئولوژیکی دشت گربایگان با استفاده از شاخص حالت پیزومتریک (PSI) مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد، اثر بخشی سامانه پخش سیلاب در کاهش افت ناشی از خشکسالی‌ها تنها در سال‌های اولیّه بوده به‌طوری‌که از 1376 تا سال 1387، محدوده واقع در پایین دست پروژه پخش سیلاب به تدریج متحمّل خشکسالی‌های هیدروژئولوژیکی شدیدی شده است.